تحلیل سور شرطی لزومی مبتنی بر منطق جدید

نوشتار حاضر تلاشی برای تحلیل سور شرطی لزومی است. رویکرد‌های متفاوتی در تحلیل سور شرطی وجود دارد. بعضی آن را شبه سور می‌دانند و بعضی آن را مبتنی بر منطق زمان و یا منطق موجهات تحلیل نموده‌اند. در این مقاله پس از بررسی و نقد این رویکرد‌ها، ابتدا مصادیق شرطی لزومی در زبان طبیعی را مورد بررسی قرار داده‌ایم، سپس چگونگی فرمول‌بندی آنها را در منطق جدید مشخص نموده‌ایم. همچنین به بررسی پیش‌فرض‌های موجود در منطق قدیم پرداخته‌ایم که صحّت استنتاج‌های موجود در آن منطق، مبتنی بر آنهاست. در رویکرد حاضر نشان داده می‌شود که شرطی لزومی سرانجام تنها با استفاده از منطق ربط و منطق موجهات تحلیل می‌شود. همچنین برای درستی استنتاج‌ها، قبول دو پیش‌فرض «امکان مقدم» و «ضروری بودن رابطة مقدم و تالی در کلی‌ها» مورد نیاز است.